میزی برای کار
کاری برای تخت
تختی برای خواب
خوابی برای جان
جانی برای مرگ
مرگی برای یاد
یادی برای سنگ
این بود زندگی..
میزی برای کار
کاری برای تخت
تختی برای خواب
خوابی برای جان
جانی برای مرگ
مرگی برای یاد
یادی برای سنگ
این بود زندگی..
دیگرین ابر بهاری جان باریدن ندارد
این گل خشکیده دیگر ارزش چیدن ندارد
این همه دیوانگی را با که گویم با که گویم
آبروی رفته ام را در کجا باید بجویم
پیش چشمم چون به نرمی میخرامی میخرامی
در درونم مینشیند شوکران تلخ کامی
نام تو چون قصه هر شب مینشیند بر لب من
غصه ات پایان ندارد در هزار و یک شب من
روی بالینم به گریه نیمه شب سر میگذارم من
از تو این دیوانگی را هدیه دارم هدیه دارم من
ای نهال سبز تازه فصل بی بارم تو کردی تو
بی نصیب و بی قرار و زار و بیمارم تو کردی تو
غم عشق تو مادرزاد دارم نه از آموزش استاد دارم
بدان شادم که از یمن غم تو خراب آباد دل آباد دارم خراب آباد دل آباد دارم
ای دریغا ای دریغا از جوانی از جوانی
سوخت و دود هوا شد پیش رویم زندگانی
با خودت این نیمه جان را این دل بی آشیان
را تا کجاها تا کجاها میکشانی میکشانی
ای نهال سبز تازه فصل بی بارم تو کردی تو
بی نصیب و بی قرار و زار و بیمارم تو کردی تو
طاقت ماندن ندارم آه ای دنیا خداحافط
میروم تنهای تنها ای گل زیبا خداحافظ
ای همه خوبی تو را پس تو کرایی کرا
ای گل در باغ ما پس تو کجایی کجا
سوسن با صد زبان از تو نشانم نداد
گفت رو از من مجو غیر دعا و ثنا
سرو اگر سرکَشید در قد تو کی رسید
نرگس اگر چشم داشت هیچ ندیدو تو را
هر طرفی صف زده مردمو دیو و دَدِه
لیک در این میکده پای ندارن پا
از کرمت من بناز مینگرم در بقا
کی به فریبت شها دولت فانی مرا
بیست هزار آرزو بود مرا پیش از این
در هوس خود نماند هیچ امانی مرا
ای که به هنگام درد راحت جانی مرا
ای که به تلخی فقر گنج روانی مرا
سجده کنم من به جان روی نهم من به خاک
رویم از این ها همه عشق فلانی مرا
هر نفس آواز عشق میرسد از چپ و راست
ما به فلک می رویم عزم تماشا گراست
ما به فلک بوده ایم یار ملک بوده ایم
باز همانجا رویم جمله که آن شهر ماست
گهر پاک از کجا عالم خاک از کجا
برچه فرود آمدید بار کنید این کجاست
بخت جوان یار ما دادن جان کار ما
غافل سالار ما فخر جهان مصطفی ست
از کرمت من بناز مینگرم در بقا
کی به فریبت شها دولت فانی مرا
بیست هزار آرزو بود مرا پیش از این
در هوس خود نماند هیچ امانی مرا
ای که به هنگام درد راحت جانی مرا
ای که به تلخی فقر گنج روانی مرا
سجده کنم من به جان روی نهم من به خاک
رویم از این ها همه عشق فلانی مرا
